(Hoy La Voz de Galicia publica mi segundo artículo/columna/monólogo/conglomerado de paridas, en su suplemento dedicado a cultura, ocio, tendencias y espectáculos, FUGAS. Como no se puede leer en la edición digital, -ya les vale*-, os lo dejo aquí y así de paso voy engordando a este recién nacido blog. Si compráis el periódico podréis ver la genial ilustración del dibujante y autor de cómics Kiko da Silva, y si no pues os tendréis que conformar con esta fotica, que no aporta nada pero queda bonita…)
En estos tiempos de grandes superficies, de pague uno y lleve dos, eso sí, llévese también un carro de cosas que no necesita… ¡Cómo no las voy a necesitar si salen en la tele! Todavía resisten cuál aldea gala de Astérix, camuflados entre las callejuelas de nuestros barrios, las tiendas de ultramarinos. Lugares milenarios más antiguos incluso que las ciudades en las que se ubican. ¿Por qué otra razón sino, se pudieron haber establecido, por ejemplo, los romanos en Lugo? Porque al lado había un ultramarinos. Todos están bautizados con el nombre de su propietaria: “Ultramarinos Fina”, “Ultramarinos Josefa” o buscando el toque de distinción, “Alimentación Mari Carmen”, como para entrar y preguntar cuánto cuesta el kilovatio. Pero estos nombres no son sino, enunciativos de la familiaridad con la que serás tratado. Porque tú llegas y puedes decir, “Buenos días Fina, una barra de pan”. Si bien es cierto que te arriesgas a que la señora que está detrás del mostrador te conteste, “Fina era mi madre, se murió el mes pasado, yo soy Fernanda, su hija…” A ti se te cortará el rollo, pero ella se sentirá culpable y cuándo vuelvas por allí al cabo de dos días, en la lona a rayas que protege el escaparate y que es más distintivo de ultramarinos que la “M”, de MacDonald´s, pondrá “Ultramarinos Hija de Fina”. Esa es la familiaridad de la que os hablo. Llegar, pedir una barra de pan, y qué te digan “¿Alguna cosiña más?”, y tú piensas, necesito detergente pero lo compro en el súper que aquí es mucho más caro, pero miras a Fernanda, y te sonríe con su bata blanca, mientras en tu cabeza resuena la palabra “cosiña”, porque si, ha dicho “cosiña”, y no “puedo ofrecerle algún otro producto”, y te rindes. Y contestas, “Si, detergente”. Y te saca un bote de Skip, ¡el de 6 kilos!, porque en los ultramarinos, la dueña elige la marca por ti, -si se estableciesen como franquicia multinacional, lo llamarían “asesoramiento profesional”- y te quedas mirando fijamente el bote de Skip pensando en que tú eres de Ariel de toda la vida, y en qué vas a vender tu lealtad por una sonrisa, y lo que es peor, para qué quieres 6 kilos de detergente si toda tu ropa pesa tres kilos y medio, sábanas incluidas, que te va a durar más el detergente que la lavadora… Pero antes de qué puedas decir nada, como si oliese tu inseguridad, Fernanda añade, “Te doy el bote grande porque no me quedan de los pequeños, y total como no se estropea, ¿no te importa verdad corazón?” Y deseas decirle, “Serás mentirosa, en tu puñetera vida has tenido botes pequeños”, pero no puedes, te ha robado el alma, te ha llamado “corazón”, ¡tardaste dos años en que tu novia te lo dijese! Y va ella, y te lo suelta al primer día. Te contienes para no abrazarla y le respondes, “No claro, no importa, si total esto se gasta enseguida…” Finalmente y tras hacerte la cuenta en el papel de envolver el pan, saca una bolsa de plástico azul en la que una cajera de súper no sería capaz de meter un litro de zumo y dos de leche, ella mete el zumo y la leche, las patatas, el queso, incluidos los cincuenta gramos que te ha puesto de más y el papel higiénico de doce rollos. Y cuando crees que no va a caber nada más, que ya es imposible que haya metido todo eso, va, ¡y mete el bote de Skip! Y mientras observas el lote y estudias cuál será la mejor manera de transportarlo, te dice Fernanda, siempre resolutiva, “¡Ay! ¡Qué me olvidaba del pan!” ¡Y lo pone al lado del detergente! Totalmente ajena a tu cara de incredulidad y añade, “Graciñas, coge la bolsa por abajo, que sino se te va a romper” Y tú te vas, abrazando el petate, destrozándote la espalda, pensando que en los ultramarinos como en El Corte Inglés, el trato personal, se paga caro.
* Ha costado pero ha aparecido, si se puede leer el texto en la edición digital pinchando aquí, si es que a mi ya me lo parecía… Mis disculpas.
Gracias por pasarte por el flog… me alegro de lo de «Se lo que hicisteis…»
Tenemos pendientes unas copichuelas en el Milk, unas conversaciones y un intercambio de material gráfico…
Oye, ¿me vas a dejar presumir por ahí de que me e-maileo contigo?
Un abrazo, artista. Tú me has mostrado el camino… y me he puesto a recorrerlo. A ver dónde llego… me gustaría que me bendijeras en alguna de mis actuaciones.
Un abrazo hetero
Por cierto, tengo que pasarte mi monólogo sobre los bares y tascas…
Soy paisano tuyo, de A Coruña pero vinculado a Carballo por vía materna y varios parientes (tíos, primos), y sólo decirte que eres un crack, que ya he vencido la reticencia que me daba, siendo yo un gallego residente en la diáspora madrileña, el verte monologar con nuestro bello acento ante tanto cateto que pudiera reírse no contigo, sino de ti. Superada esa reticencia, mi enhorabuena, macho, porque no veas la falta que hace tirar por tierra el mito de que la gracia o el humor, chámalle x, la monopolizan los del sur.
Unha aperta!
Como pinchando en mi nombre no sale el cabrón del link, paso a publicitarme: http://celuloidesensujugo.wordpress.com
hola despues de muchas visitas a tu fotolog sin la recompensa de poder firmarte, encuentro hoy este blog en el ke me he echado unas risas antes de firmar y me he acordado del ultimo ultramarinos de mi zona ke ha cerrado por culpa del LIDL …me acorde de la señora maruja y de sus palabras…
-¿queres aljo mais neñiña?
bueno simplemente ke me gustan muchos tus monologos ank ya te lo comente un dia en el cine donde me pillaste cuchicheandole a mi novio si eras o no rober bodegas y tu te giraste y me lo confirmaste…
ke vergüensa madre mia…y yo lgo con mi cara te voy a pedir una foto…es lo ke tiene la fama XDD
a ver si por fin podo ir a algun lugar a verte pk aki en coruña es imposible entrar en ls sitios …
ai mira el de arriba te cuenta ke es de carballo por parte materna…yo no voy a ser menos
igual ke el paisano yo tmb
bikos
ola ,
pasaba a saludarte por aquí…
e a desearche moitisima sorte no programa!!
bueno.. xa que tou…
moitisima sorte en todo!
bikiños,
paz
Felicidades! Xa sabía eu que o da Sexta podía saír. Espero poder ver pronto esa actuación conxunta coa monologuista fisterrana.
Sabes que tes un oco na radio da túa terriña cando queiras, boa sorte!
Cris Souto
Lo primero felicidades por ese nuevo trabajo…desde ahora estaremos atentos a ver si sale algun chiste «made in Rober Bodegas»… madre mia los q os juntais alli…no esta nada mal.
Otra cosa… sabes donde se puede ver el monologo del programa de nochevieja de TVE porque no lo encuentro por ningun sitio.
Y nada mas por el momento, que enhorabuena por todo y que eres un crack!!!
Un saludo
por lo menos ahora se puede firmar en algun lado para dejar constancia de lo mucho que me gustan tus monologos… pues eso que enhorabuena por todo y sigue asi!
bsines
¡Hola! Al final será cierto lo del helado…
El destino es puñetero y le gusta jugar mucho conmigo en estas cosas, asi que puede que incluso el día en que yo vaya a Madrid (por un gran concierto, ojalá) tu estés aquí, jejeje.
Entoncés pasará a ser un batido/helado/café delicatessen.
No me enrollo más, sólo quería decirte que espero que te vaya todo genial (seguro que si), que ya que no se te verá, se te leerá, mucha suerte…
Y mi único consejo es que disfrutes, y ya te pediré algo de sé lo que hicisteis, jejeje
muchos besos!!!
Eres grande muchacho, muy grande. Hacía falta ya una nueva generación de cómicos como dios manda. No sé cuantas veces habré visto los videos de tus actualizaciones y soy incapazar de por ejemplo, no descojonarme cada vez que voy al comedor universitario pensando en la tarta de coco. Un saludo muy grande, y sigue así.
ainda non puiden escoitarté de fronte, pero todo o que fixo fala maravillas. Unha aperta! e … goza na Sexta. E algo de madrid!
Magnífico artículo. Monologuista, columnista y ahora guionista y muy pronto… más. Tío, genial. Aquí tienes un «fans» para lo que quieras… menos para llevarte la bolsa de plástico con el skip de 6 kilos dentro. Me alegra que te hayas animado a la aventura del blog. Saludos!!!
A se lo que hicisteis eh? vaia… dalle saudos a D.Mateo (co cal saiu o teu nome nunha conversa) da xente de portonovo, e sobre todo de parte de «salva» un bico rober…
Rober! gracias por escribir en mi fotolog!
ayayay jaja qué razón con la significativa diferencia de precio entre los ultramarinos y el super…
ostras, y hay que tener en cuenta también que si eres cliente habitual del susodicho tipo de tienda y dejas de ir unos días, la dueña te lanza una indirecta muy directa…jaja bastante estrés tenemos ya, para comprar también bajo presión.
Fdo. La que se pasó al Mercadona y no tuvo remordimientos.
Me alegro de que te hayas creado esta pagina pq esta visto que via fotolog es algo imposible comentar la jugada (nunca llego a tiempo xD)
Acabo de leer el monologo del dentífrico y todavia me estoy riendo… a partir de ahora miraré con otros ojos al colgate total efecto fresh jajaja.
X cierto, me alegro por tu trabajo en Sé lo que hicisteis, siempre me gustó ese programa y ahora q hay un gallego por alli rondando mejor todavia. Felicidades y a seguir haciendonos reir q falta hace!
Un besote!
Find the best their concern rates. Fast loans are on top
of that no differing. You have will also have to assist you to be earlier on 18 growth cycles of grow up. http://www.wikipedia.org
Polycarbonate Roofing Sheets are manufactured from high high quality polycarbonate.